MABEL MATİZ & ALEYNA TİLKİ - YÜKÜM AĞIR.

Karanlık bir yol, önümde sessizlik,
Gözlerimde yorgunluk birikmiş bir iz
Rüyalarım solmuş, yıldızlar kaybolmuş,
Bir zamanlar vardı umut, şimdi yok olmuş. (yok olmuş)

düşmüşüm hep peşine
kaderimle aaaah ah

Nakarat
Bitti artık, sonuna geldim,
Her nefesim boş, her ağnımı yitirdim.
Yolun sonunda karanlık var,
Belki huzur, belki bir sonbahar.

yokluğumun içimde
dert bulmuşum kime ne
düşmüşüm hep peşine
kaderimle (kaderimle)

Bir mevsim gibi geçti hayat elimden,
Tükenmiş sabırla bekliyorum sessizden.
Gözyaşlarım kurudu, boş duvarlara bakıyorum,
Zaman içinde gölge gibi kayboluyorum.

yokluğumun içimde
dert bulmuşum kime ne
düşmüşüm hep peşine
kaderimle

Nakarat
Bitti artık, sonuna geldim,
Her nefesim boş, her ağnımı yitirdim.
Yolun sonunda karanlık var,
Belki huzur, belki bir sonbahar.

Umutlarım yıkıldı, sessiz bir çığlık gibi,
Kalbimden dökülen son kırık kelimeydi.
Bekliyorum artık, belki de sonu yakın,
Bu dünya benim değil, artık yüküm ağır.

Nakarat
Bitti artık, sonuna geldim,
Her nefesim boş, her ağnımı yitirdim.
Yolun sonunda karanlık var,
Belki huzur, belki bir sonbahar.

yokluğumun içimde
dert bulmuşum kime ne
düşmüşüm hep peşine
kaderimle (kaderimle)